Na dużym placu przed halą kultury i teatrem Habima, w pobliżu bulwaru Rotszylda, znajduje się rzeźba elewacyjna Menashe Kadishmana z 1967 r., Składająca się z trzech 5-metrowych, 60-cm korowych ze stali, ustawionych jeden nad drugim pod kątem 55 °. 15 metrów Ta kompozycja daje rzeźbie poczucie ruchu i silny dynamizm, a koła symbolizują muzykę, teatr i taniec.
Miejsce na mapie https://goo.gl/maps/x6m1PK7PiJM58n468
Habima – (hebr. ha-bima = scena), pierwszy zawodowy teatr żydowski, grający po hebrajsku, założony 1912 w Białymstoku przy ""Palace-Teatrze" Jego początki wiążą się z działalnością objazdowego zespołu Dawida Nachuma Cemacha i Menachema Gnessina. W 1913 roku trupa gościła w Wiedniu, gdzie na XI Kongresie Syjonistycznym wystawiła sztukę Osipa Dymowa „Szma Isroel”. I Wojna Światowa położyła kres działalności Habimy w Białymstoku. W 1917 roku Cemach reaktywował teatr w Moskwie. Działał on początkowo jako półprofesjonalna scena przy Moskiewskim Teatrze Artystycznym (MChAT), korzystając z pomocy Konstantina Stanisławskiego. Znalazło się w nim kilku aktorów z białostockiej trupy. Jewgienij Wachtangow – sławny reżyser rosyjski – nie znając języka hebrajskiego, wyreżyserował dlań legendarne spektakle Dybuka Szymona An-Skiego i Golema Halpera Leiwika. Habima występowała z sukcesami w ZSRR, a także – gościnnie – w Europie (w tym w Polsce) i USA. Trupa osiadła w 1931 r. ma stałe w Tel Awiwie, a w 1958 r. przyznano jej status izraelskiej sceny narodowej.
W 1935 r. Położono kamień węgielny pod budynek Habima. Brytyjski mandat był szczególnie zainteresowany wzniesieniem budynku – w celu przeszkolenia mieszkańców do samodzielnego życia. Budynek został zainaugurowany w 1945 roku, kącik kulturalny dla mieszkańców Syjonu, z udziałem brytyjskiego komisarza. Brytyjczycy budowali tylko dla siebie i zachęcali Żydów i Arabów do budowania dla siebie. Budynek wiele razy był przebudowywany