W 1099 r. Miały miejsce podboje Pierwszego Królestwa Krzyżowców. Krzyżacy ominęli nadmorskie miasta, wyemigrowali z Jaffy do Jerozolimy, a dopiero potem zostali ewakuowani, aby podbić miasta nadmorskie, w tym Cezareę. W 1101 r. Baldwin podbił Cezareę od muzułmanów i zmasakrował mieszkańców miasta. Miasto krzyżowców zostało częściowo ufortyfikowane.
W 1187 r. Pierwsze królestwo krzyżowców upadło podczas bitwy o Hittin, osiągając kres. Salah Edin Ayubi spalił miasto Cezarei i zburzył domy i mury.
W 1191 r. Trzecia Krucjata prowadzona przez Richarda Lwa Harry'ego z Anglii i Philipa Augusta Króla Francji (który powrócił do Francji po zajęciu Akki). Richard Lew Harry podbił równinę przybrzeżną, ale nie Jeruzalem. Drugie królestwo było małym królestwem wzdłuż wybrzeża.
W 1217 r. Cezarea została ufortyfikowana przez Jeana de Bryana króla francuskiego króla krzyżowców i Leopolda Austrii, w tym zamku w porcie.
W latach 1218–1220 bratanek Salaha Adina, Elmalek Almuetam Issa, był władcą Damaszku Ayoubi. Bał się fortyfikacji krzyżowców i zniszczenia fortów. Moetam napadł na Cezareę, gdy krzyżowcy przebywali w Egipcie w czasach fatimizmu i dni Jobatycznych, i był uważany za zgorzkniałego rywala krzyżowców. Podjęto wiele prób nalotów na Egipt, które zakończyły się niepowodzeniem. Cezarea była prawie pusta, niewielu uderzyło w Cezareę i wycofało się, a krzyżowcy powrócili.
W 1251 r. Władca krzyżowców z St. Louis (9) rozpoczął kampanię wojskową przeciwko Egiptowi, również decydujący upadek. Wrócił z upokorzonego i zmaltretowanego egipskiego Ajjuba – pod koniec okresu krzyżowców i na początku okresu mameluckiego – postanowił odbudować niektóre fortyfikacje i zainwestował w fortyfikację Cezarei.
Fortyfikacje, które dziś widzisz, to fortyfikacje Ludwika XIV