Bahaiczycy

Oświadczenie Abdul-Baha: „Jeśli w ogrodzie kwiatowym i roślinach przyprawowych granat w owocach, liście, gałęzie i drzewa są tego samego typu, jednej formy, jednego koloru i jednego ułożenia. Ale kiedy jest różnorodność, każdy z nich wniesie wkładkę Piękno i urokowi innych oraz stworzyłem cudowne ogrodu i ukazując się w całym swoim pięknie, świeżości i słodyczy, w taki sam sposób morale ludzkości łączą się pod kontrolą jednej jednostki władzy i pod wpływem jednego prawdziwego urzędu pocztowego, Pojawi się i pojawi się jako najdoskonalsza chwała, piękno i tranc. Docenienie różnorodności i różnorodności treści zawartych we włączniku cech architektonicznych i projektowych z różnych kultury do urządzeń i ogrodów.

Syed Ali Muhammad urodził się w 1819 roku w Sziraz w rodzinie potomków proroka Mahometa (tytuł Syed wskazuje na potomka domu Mahometa). Pracował jako kupiec, poślubił kobietę o imieniu Khadija i miał dziecko, które zmarło w młodości, o imieniu Ahmed.
23 maja 1844 r. Sayyid Ali Muhammad doznał objawienia, ogłaszając, że był „tym, na którego wszyscy czekają”. Według jednej z tradycji opowiedział o swoim objawieniu swojej żonie, podczas gdy w innej tradycji opowiedział jej o jej mężu Husseinie Bushhari. Mulla Hussein przestudiował go (niech przetłumaczy Surat Yusuf z Koranu), a po przekonaniu, że Syed Muhammad był „doskonałym szyitą”, zaczął rozpowszechniać to słowo w ruchu szejka. Sayyid Ali Muhammad został nazwany „Bab” (Brama, pierwszy zwiastun, związek między imamem a ludzkością, związek między wierzącymi a Świętymi w Dniach Ostatnich, lud i Mahdi = Prorok, Mesjasz w Dniach Ostatnich).

Członkowie ruchu szejka otrzymali objawienie i zaczęli głosić swoją ewangelię w Iranie i Iraku (18 osób + Baba = 19 osób zgodziło się – drugie pojawienie się liczby 19). Wśród 18 prekursorów (nazywanych „HI Letters”) był również znany poeta „Korat Elaine” (Yefet HaEin), który otrzymał przydomek „Pure” (Pure).
W tym samym czasie „Bab” pielgrzymował, ogłaszając swoje objawienie w obliczu Ka’by w Mekce. Po powrocie do Iranu Bab został aresztowany w domu. Uciekł do Asfahanu, został schwytany i uwięziony w forcie w Machu (północno-zachodni Iran). W czerwcu 1848 r. Przywódcy pawianów zorganizowali spotkanie w mieście Deshet (północny Iran), podczas którego kontrowersyjna była religia Baba, czy to kult muzułmański, czy odrębna religia. Baba nie widziała swojej religii jako części islamu, ale nową religię, więc zadeklarowali oderwanie się od islamu. W ramach odcięcia „Korat Elaine” zdjęła zasłonę z twarzy.

Z miasta Badeszet  wierzący Bahaiczycy, niosąc czarne flagi, wypuścili Babę z więzienia. Po drodze natknęli się na armię irańską w miejscowości Bafarush, aw szeregu starć trwających kilka miesięcy (od października 1848 r. Do kwietnia 1849 r.) Między nimi a armią, w pobliżu grobu szejka Tabrizi, większość przywódców Bahiczyków zginęła.
W 1850 r. Premier Iranu nakazał stracić Babę sześć lat po ogłoszeniu się ojcem. Babę postawiono twarzą do ściany, do plutonu egzekucyjnego wydano rozkaz strzelania, a podwórko w mieście Tibriz było wypełnione dymem antycznego karabinu. Kiedy dym zniknął, Baba nie było już na podwórku

Po znalezieniu go w innej części obozu, bez szwanku, został ponownie zmuszony, a 9 lipca 1850 r. Stracony przez pluton egzekucyjny. W tradycji bahaickiej porażka pierwszej strzelnicy jest uważana za cud. Ich ciała zostały wyrzucone poza bramy miasta, aby mogły zostać zjedzone przez zwierzęta. Ich ciała zostały zebrane przez grupę opiekunów i ukryte w różnych kryjówkach w całym mieście. Później ich kości potajemnie przetransportowano do Asfahanu, Karmensy, Bagdadu (Iraku), Damaszku (Syrii) i wreszcie do Akki (Izraela) w 1899 r. W 1909 r. Ciała umieszczono w specjalnym grobie wzniesionym w tym celu przez Abdela Albę w mauzoleum na Górze Karmel.

Po egzekucji „Baba” i wyeliminowaniu większości przywódców babilońskich ruch poprowadził braci Mirza Hussein Ali Nuri (1817–1892), którzy później nazwali siebie „Baha-Allah” (= Chwała / Chwała Bogu) i jego brat Mirza Yahya Nuri ( 1831–1912), znany jako „Sabah Alazal / Yazal” (= The Everlasting Dawn).
W 1852 r. Kilka niemowląt próbowało zamordować perskiego szacha. W rezultacie władze rozpoczęły prześladowania pawianów. Bahá’u’lláh został złapany i wtrącony do więzienia, gdzie doświadczył objawienia, że ​​powiedziano mu, że został „wyznaczony”, co głosił „Baba”, czyli Mahdi. „Sabah Alazel” i inni ojcowie uciekli do Bagdadu (który był pod kontrolą Imperium Osmańskiego).

W interwencji rosyjskiego konsulatu Baha’llah został zwolniony z więzienia i zesłany do Bagdadu. Po starciach między nim a bratem o przywództwo ruchu, Baha’llah postanowił odpocząć w górach Kurdystanu przez około dwa lata. Po powrocie został uznany przez większość pawianów za ich przywódcę.
W 1863 r. Pawianom nakazano opuścić Bagdad i osiedlić się w Stambule. W przeddzień odejścia Bagdadu Baha’allah zebrał swoich zwolenników w ogrodzie Najib, znanym jako Rizwan, na brzegu Tygrysu, ujawniając im objawienie. Jego zwolennicy przyjęli imię „Baha’i”, podczas gdy zwolennicy jego brata Sabah al-Azal byli nazywani „Babim” lub „Azal”.
3 maja 1863 r. Bahá’u’lláh, jego brat Sabah Alazal, opuścił dom i wyznawców z Bagdadu do Stambułu. Po krótkim pobycie w Stambule zostali przeniesieni do Adrianopola. Podczas pobytu w Adrianopolu walki między bahaitami i Azalimami nasiliły się i doszły do ​​przemocy.

W 1868 r. Władze postanowiły rozdzielić dwie grupy. Wygnali Sabah Alazela i jego zwolenników do Famagusty na Cyprze, podczas gdy Baha’a Allah i jego zwolennicy udali się do Akki.
Bahá’u’lláh i około 70 członków jego rodziny i sympatyków przybyło do Akki 21 sierpnia 1868 r., A następnie służyło jako kolonia karna Imperium Osmańskiego, gdzie zostali skazani na pozostanie w więzieniu do końca życia. Przez pierwsze dwa i pół roku Bahá’u’lláh i jego rodzina mieszkali w miejskiej fortecy (która była pusta. Później, w okresie osmańskim, działała jako forteca i więzienie, a podczas okresu brytyjskiego jako więzienie akrowe). Podczas pobytu w twierdzy Mirza Mahdi (1848–1870), syn Baha’u’llaha, zginął, gdy na dachu spadł do otworu do wentylacji.

Po około dwóch i pół roku spędzonych w forcie władze ulżyły Baha’u’llahowi, pozwoliły mu opuścić fort i przeniósł się na teren miasta. Przez większość czasu mieszkał w domu Eliasa Aboda, chrześcijańskiego kupca w domu nad morzem, gdzie napisał scenariusz Al-Quds (najświętszej księgi). W tym samym czasie wyznawcy bahaizmu osiedlili się w różnych kompleksach miasta. Po dziewięciu latach na Starym Mieście Bahá’u’lláh przeniósł się do Mizra’a, wiejskiej okolicy poza Acre, a stamtąd do posiadłości Bahá’í = Nahalat Happher, Ogród Perski na północ od Akki.

W 1876 r. Sułtan Abdul Hamid II, który doszedł do władzy w ruchu reformatorskim, wyemigrował do Turcji. Do tego czasu Imperium Osmańskie było słabe, Beduini napadali i rabowali. Abdul Hamid II sprowadził czerkiesów, a peryferia stały się bezpiecznym obszarem bez mieszkańców i taniej ziemi. Abdul Hamid II napisał konstytucję: Każdy, kto mieszka w imperium, bez względu na religię, niezależnie od tego, czy płaci podatki, jest imperium osmańskim i ma prawo do wszystkich praw osmańskich, takich jak kupowanie ziemi

Bahá’u’lláh zmarł 29 maja 1892 r. I został pochowany w pobliżu swojej posiadłości w Bahá’í (na północ od Akki). W swojej woli Baha’llah przekazał rolę przywódcy religijnego swojemu synowi Abbasowi Afendi (1848–1921), który wybrał przydomek „Abd al-Baha (Abdul Zohar, prekursor, Abdul Baha).

Abdelbha zaczął przenosić Centrum Baha’i z Acre do Hajfy. Wzniósł ważny związek i chciał alternatywnej świątyni – w 1909 r. Przyniósł ciało „Baby” rozstrzelanego w Iranie i jego ciało ukryte na 60 lat. Wzniósł budynek grobowca w centrum góry Karmel dla pozostałości Baby, Złotej Kopuły, Świątyni Baby, a także wzniósł „Dzielnicę Perską” na obrzeżach Hajfy (między ulicami Allenby i Geffen).
Abd al-Baha zaczął szerzyć religię bahaicką na wschodzie (głównie w Indiach) i na zachodzie (Europa i Ameryka Północna). Aby rozwijać religię, odbył dwie długie podróże na Zachód w przeddzień I wojny światowej. Kiedy podróżował do USA i Europy, zaproponował nową religię, która zaspokoi niektóre podstawowe potrzeby współczesnego świata.

Pod koniec wojny Abd al-Baha otrzymał brytyjską szlachtę – garnek, tak jak Brytyjczycy nosili z Francuzami na granicy. Brytyjczycy, w ramach tytułu Sir, poprosili Francuzów o wszystkie ziemie Sir Abbasa Efendiego jako ziemie mandatu brytyjskiego.Abdel Alba zmarł w nocy z 28 na 29 listopada 1921 r. I został pochowany w pobliżu grobu Baby.
Bahá’u’lláh = Chwała Bogu, prorok założyciel religii bahaickiej, pochowany w Akce.„Baba” = pierwszy zwiastun, a Abdelbha, syn Baha’u’llah – pochowany w Hajfie.

•Hab 1819-1850

•HabhaAli Miranz Husiin Ali Nuri 1817-1892

•Abet Albaha Sir Abed Afendi 1848-1921

•Szugi Afendi -Ogrody Bahaiczyków 1897- 1957

Podstawy wiary Bahaiczyków                                                               

Zgodnie z koncepcją bahaicką (podobną do islamu) historia rozwija się w linii prostej, podczas której okresowo pojawiają się prorocy, wielcy i mali, z których niektórzy publikują boskie książki, które zostały zainspirowane przez Boga, a niektóre zakładają wspólnoty wierzących.
W przeciwieństwie do islamu, bahaici wierzą, że Mahomet był jednym z wielu proroków, którzy ukończyli 6000-letni cykl proroctw zwany perskim „Corey” (cykl ludzki / cykl proroctwa). Nowy cykl proroctwa, zwany „Cory Bhai” (cykl Bhai / cykl spełnienia) zaczyna się od objawienia „Baby” i ma trwać przez około 500 000 lat, podczas których inni prorocy zostaną objawieni. Z tego okresu czas Bahá’u’lláha potrwa co najmniej tysiąc lat.
Podczas „cyklu realizacji”, Bahá’í Faith stanie się dominującą wiarą świata i będzie rządzić światem dla demokratycznych rządów opartych na naukach Bahá’u’lláha.

To religią monoteistyczną, która wierzy, że istnieje jeden Bóg, zwany w ludziach różnymi imionami.
Jedność religii / Prorok – ludzka inkarnacja Boga pojawiła się na świecie 9 razy, za każdym razem w postaci różnych proroków, którzy objawili ludzkości nowe religie pasujące do epoki.                                     Zgodnie z tradycją bahaicką dziewięciu proroków to :

• Abraham – monoteizm,
• Kryszna – hinduizm,
• Mojżesz – judaizm,
• Zarathustra – Zaratustraizm,
• Budda – Buddyzm,
• Jezus – chrześcijaństwo,
• Mahomet – Islam,
• „Baba” – Babizm,
• Baha Allah – wiara Bahá’í ( Czasami zamiast Abrahama bahaici wskazują na Adama lub Noego).

Jedność ludzkości / ludzkości – wszyscy ludzie zostali stworzeni na obraz Boga, więc wszyscy ludzie są równi bez względu na religię, narodowość, płeć oraz status społeczny i ekonomiczny

• Porzucenie wszelkich form uprzedzeń i przesądów.
• Równość płci – zgodnie z koncepcją Bahá’í równość płci istnieje.
• Obowiązkowa edukacja dla wszystkich – zgodnie z bahaicką wiarą każda osoba ma prawo do moralnego i duchowego wykształcenia, oprócz studiów ogólnych, nauk ścisłych, sztuki i tym podobnych.
• Eliminując skrajne luki między bogactwem a biedą – ludzie muszą ponosić wspólną odpowiedzialność, dlatego też bogaci muszą pomagać biednym poprzez darowizny i akty dobroci.
• Poszukiwanie prawdy – człowiek musi znaleźć swoje miejsce na świecie. Dlatego nikt nie rodzi się jako Bhai, ale wybiera (i deklaruje) akceptację zasad religii i przekonań, gdy ma co najmniej 15 lat.
• Jedność między nauką a religią – ponieważ prawda jest jedna, prawda naukowa i religijna są takie same i każda nie może istnieć bez drugiej. Nauka jest częścią Bożego stworzenia.
• Ustanowienie globalnego systemu na rzecz pokoju na świecie.
• Podstawa społeczeństwa ludzkiego na duchowych zasadach.
• Drugi język międzynarodowy – początkowo bahaici poparli jeden język międzynarodowy, aby znieść efekt Wieży Babel, aby ludzie mogli się ze sobą komunikować i próbowali rozwinąć ideę esperanto (era żydowska wymyśliła esperanto w XIX wieku, a jego córką była Baha’i) . Dziś jednak Baha dostrzegają znaczenie zachowania własnego języka narodowego i wspierają jeden język międzynarodowy, obecnie angielski, oprócz języka narodowego.
• Małżeństwo – Bahowie zachęcają do życia małżeńskiego i starają się unikać rozwodów. Małżeństwo międzyrasowe jest sympatycznie akceptowane.
• Bahamy sprzeciwiają się poligamii, żadnych zakonnic, małżeństw osób tej samej płci. Baha’u’llah był żonaty z 4-5 kobietami w książce złożonej z dwóch osób, a dziś jest dozwolone poślubić jedną kobietę.
• Zakaz homoseksualizmu we wszystkich jego formach.
• Zakaz plotek i zniesławienia.
• Zakaz obrażeń ciała ludzkiego – Ponieważ ciało ludzkie jest święte, bahaici unikają rzeczy, które szkodzą jego ciału, takich jak tatuaże, używanie narkotyków i alkohol.
• Bezwzględna lojalność wobec rządu – bahaici są lojalni wobec rządu i nie są zaangażowani w żadną działalność polityczną.
• Prawo stanowe poprzedza prawo bahaickie.
• Katapizm – bahaici starają się uniknąć zranienia innej osoby.
• W zakresie, w jakim państwo ma obowiązkową rekrutację wojskową, większość wyznawców bahaizmu zaciągnie się do jednostek pomocniczych zamiast jednostek bojowych.
• Dystrybucja religii i „pionierzy” – każdy bahait uważa się za zaangażowanego w szerzenie religii na świecie.
• Dawanie – służba społeczności i ludzkości.

Kalendarz bahaicki jest ustalany przez „Babę” i nazywa się „Buddy” (specjalne). Jest to 19-miesięczny kalendarz słoneczny, w którym każdy miesiąc ma 19 dni (łącznie 361 dni), do których dodaje się 4-5 dodatkowych dni kalendarzowych, zwanych „dniami haa”, aby dopasować kalendarz bahai do kalendarza słonecznego.
Rok Bahá’í rozpoczyna się 21 marca, równonoc wiosenna, która jest uważana za perski Nowy Rok (Nu-Rose).
Era bahaitów, „bahaitów” (BE), rozpoczyna się 21 marca 1944 r., W dniu objawienia „Baby”. Co 19 lat jest uważany za jeden „Wahid” (cykl), a wszystkie 19 cykli jest definiowanych jako jeden „głos”. Na przykład 21 marca 2012 roku 17 rok rozpoczął się w 9 cyklu pierwszego „Kolo Shai” i jest 169 rokiem objawienia „Baba”.

Symbole bahańskie

• Numer 9:
• Geometria słowa „Baha” (blask) wynosi 9.
• Bahaici rozpoznają 9 proroków: Abrahama / Adama, Mojżesza, Krysznę, Buddę, Zaratustrę, Jezusa, Mahometa, „Babę” i Baha’u’llaha.
• Dziewięcioramienna gwiazda to symbol Bhai, który pojawia się głównie na nagrobkach.
• Dom modlitwy Bahai ma 9 otworów.
• W World Hall of Justice i wybranych instytucjach religii bahaitów jest 9 członków.
• Na Bahach przypada 9 świąt i dni upamiętniających w ciągu roku.
• W ogrodach wiszących w Hajfie 19 tarasów jest podzielonych na 9 tarasów powyżej i 9 tarasów poniżej tarasu

• Numer 19:
• Geometria słów „i jeden” („jeden”, „jedność”) i „dobry” („rzeczywistość”) wynosi 19.
• Zamiast „Bashem Allah Allah Rahmanim”, Bab ustawił zdanie „w imię Allaha Wszechmogącego Allaha” („w imię Najwyzszego i Najświętszego Allaha”). Oba zdania mają 19 liter.
• Liczba 19 jest liczbą pierwszą, reprezentującą jedyne boskie objawienie. Suma cyfr liczby 19 = 1 (1 + 9 = 10, 1 + 0 = 1).
• 19 symbolizuje Baba i 18 uczniów, 19 lat Syed był głównym rekinem jako przywódca Ruchu Szejka, 19 lat minęło od objawienia „Baba” do objawienia Bahá’u’lláh.
• Rok na Bahai ma 19 miesięcy i 19 dni. Dziewiętnasty miesiąc to miesiąc postu bahaickiego.
• Wiszące Ogrody Hajfy mają 19 tarasów (9 powyżej grobu Boba i 9 poniżej).
• Bahá’u’lláh ogłosiło się prorokiem w ogrodach Ridwan w Bagdadzie w 1863 r., Czyli w 19-tym wieku bahaizmu, który jest rokiem 1844.
  Nie wiadomo, ilu bahaitów jest na świecie, szacuje się na 6-7 milionów.