Łaźnia znajduje się w kompleksie budynków użyteczności publicznej, obok budynku Archiwum Miejskiego, biblioteki z okresu bizantyjskiego, na parterze budynku znajdowały się sklepy.Kiedy łaźnia rzymska opierała się głównie na pocie, budynek został zbudowany nad podziemną przestrzenią, przez którą gorąca para była podgrzewana w ceramicznych rurach do ogrzewania, podłoga pokoju spoczywała na małych kolumnach i łukach, ściany i podłoga chłodzone zimną wodą, Kąpiel w basenach i zlewach z zimną wodą.Łaźnia została zbudowana po zaprzestaniu amfiteatru Heroda i była wypełniona potrzebą spotkania ludzi na czas.W Cezarei zbudowano wiele łaźni, których wodę otrzymywali z systemów wodnych zasilanych akweduktami prowadzącymi do miasta.Pozostałości publicznej łaźni centralnej ujawniają grzejniki, jaskinię rur, które prowadzą gorącą parę wodną do podłóg i ścian, wanny do zanurzenia, mozaikowe podłogi i taras słoneczny.
Struktura łaźni rzymskiej
Plastra – wejście, panowie ubrani w sport lub rozmowę, pokoje dookoła służą jako trójkołowiec do konwersji, fryzjerzy, książki i brama do pielęgnacji ciała.
Gość rozbiera się, zdejmuje ubranie z szafy i wchodzi do lodówki w chłodni. Pomieszczenie nie jest naprawdę chłodzone, ale w temperaturze pokojowej są chłodne kąpiele wodne. Następnie wejdzie do pokoju oddzielającego chłód od ciepłego pokoju jest tepidarium – letni pokój, z którego wejdzie do ciepłego pokoju kalderium o temperaturze około 30
Podłoga jest dziś tak zwaną „podłogą pływającą”. Oznacza to, że podłoga pod nim to przestrzeń usługowa. W tej przestrzeni znajduje się piec opalany drewnem, przez który przechodzą rury wodne i gorące powietrze. Powietrze przepływa pod podłogą między ceglanymi kolumnami i wewnątrz ścian w rurkach zwanych tubuli i ogrzewa przestrzeń kaldery, gorąca woda przepływa do wanny